RAPORT zmian w prawie – Prawo telekomunikacyjne oraz autorskie
- Ustawa z dnia 10 maja 2018 roku prawo telekomunikacyjne
Z dniem 12 grudnia 2018 roku weszły w życie zmiany w ustawie prawo telekomunikacyjne, będące wynikiem prac legislacyjnych z 10 maja 2018 roku. Najważniejsze ze zmian – z punktu widzenia konsumentów – dotyczą wprowadzenia nowych form zawierania i zmiany umów na usługi telekomunikacyjne. Oprócz dotychczas funkcjonującej formy pisemnej pojawiły się formy: dokumentowa i elektroniczna. Wprowadzenie możliwości zawierania umów w innej niż pisemna formie, ma na celu usprawnienie działalności prowadzonej przez dostawców usług telekomunikacyjnych, a także stanowi krok w kierunku elektronizacji tej działalności. Oznacza to duże udogodnienie, ponieważ w przypadku istnienia możliwości zawierania umowy w formie dokumentowej, możliwe będzie jej zawarcie za pomocą np. e-maila czy wiadomości SMS. Jednocześnie, dla zapewnienia bezpieczeństwa dokonywanym czynnościom, nowelizacja wprowadziła wymóg doręczenia abonentowi treści umowy czy wprowadzanych zmian, a także przedstawienia mu oświadczenia, które potwierdzi, że np. zawarł umowę określonej treści.
Kolejną bardzo ważną zmianą jest wprowadzenie pewnych obwarowań dla dostawców usług telekomunikacyjnych, które dotyczą usług o podwyższonej opłacie, czyli tzw. smsów premium czy usług głosowych premium. Wymagania nałożone na dostawców usług telekomunikacyjnych spowodowały konieczność zmiany ogólnych warunków umów czy regulaminów, a co za tym idzie, konieczność poinformowania klientów o zaistniałych zmianach. W związku z tym, dostawca usług telekomunikacyjnych obowiązany jest do przedstawiania wszelkich proponowanych zmian warunków umowy z wyprzedzeniem co najmniej miesiąca przed wprowadzeniem rzeczonych zmian w życie.
Nowelizacja wprowadziła również zasadę, że komunikowanie się z abonentem winno odbywać się w takiej formie, w jakiej doszło do zawarcia umowy. Stosowanie innych form komunikacji będzie możliwe dopiero wówczas, gdy abonent tego zażąda.
- Ustawa z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych
Z dniem 13 grudnia 2018 roku weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wprowadzone zmiany stanowią wynik konieczności implementacji do polskiego porządku prawnego dyrektywę 2017/1564 dotyczącą dozwolonego użytku na rzecz osób niewidomych, osób słabowidzących lub osób z niepełnosprawnościami uniemożliwiającymi zapoznawanie się z drukiem.
Ustawa wprowadziła tym samym dozwolone wyjątki od praw autorskich i praw pokrewnych, które mają na celu ułatwienie dokonywania kopii utworów w formatach, które są dostosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Ustawa określa zarówno, kto może korzystać z przewidzianych odstępstw, a także na jakich zasadach może dokonywać kopii utworów oraz je rozpowszechniać.
W związku z powyższym, w art. 6 ust 1 ustawy wprowadzono punkty 18-20, w których określono, że beneficjentem jest, niezależnie od innych dysfunkcji, osoba:
- a) niewidoma lub
- b) z dysfunkcją narządu wzroku niepoddającą się korekcji w takim stopniu, aby sprawność wzroku tej osoby stała się zasadniczo równoważna ze sprawnością wzroku osoby bez takiej dysfunkcji, i która w związku z tym nie jest w stanie czytać utworów wyrażonych słowem pisanym w zasadniczo takim samym stopniu, jak osoba bez takiej dysfunkcji, lub
- c) z ograniczoną zdolnością postrzegania lub czytania, która w związku z tym nie jest w stanie czytać utworów wyrażonych słowem pisanym w zasadniczo takim samym stopniu, jak osoba bez takiej dysfunkcji, lub
- d) która ze względu na inną dysfunkcję fizyczną nie jest w stanie trzymać książki lub posługiwać się nią lub też skupić wzroku lub poruszać oczami w stopniu umożliwiającym normalne czytanie.
Ponadto, za kopię utworu, którą może rozpowszechniać beneficjent uznano kopię utworu w dostępnym formacie powstałą w wyniku działania niezbędnego w celu zapewnienia beneficjentowi równie skutecznego i wygodnego dostępu do utworu jak ten, z którego korzysta osoba bez dysfunkcji.
Podkreślić należy jednocześnie, że kopie wskazanych utworów mogą być wykonywane jedynie w celu ułatwienia korzystania z nich osobom z dysfunkcjami wymienionymi w ustawie. Chodzi również o to, żeby osoby te miały dostęp do potrzebnych im utworów, równy dostępowi osób nieobjętych dysfunkcjami. Co istotne, dla wykazania uprawnienia do korzystania z utworów we wskazany wyżej sposób, konieczne jest przedłożenie odpowiedniego dokumentu, zaświadczenia lekarskiego czy też orzeczenia o niepełnosprawności.
Autor: Justyna Gelczyńska – Aplikant radcowski w Kancelarii Prawnej WEC Sroczyński i Wspólnicy Sp.k.
